طب سنتی
طب سنتی شامل جنبههای پزشکی در دانش سنتی است که در جوامع گوناگون و در نسلهای مختلف پیش از دوران پزشکی مدرن شکل گرفتهاست. طبق تعریف سازمان بهداشت جهانی (WHO)، طب سنتی «مجموعهای است از دانستهها، مهارتها و اعمال که بر پایهٔ نظریهها، باورها و تجربههای بومی فرهنگهای مختلف است، خواه قابل شرح باشد یا نباشد، که در بهداشت و نیز پیشگیری، تشخیص، بهبود و مداوای بیماریهای جسمی و ذهنی مورد استفاده قرار میگرفتند».[۱] در مقابل طب سنتی، «پزشکی مبتنی بر شواهد » قرار دارد.
در برخی از کشورهای آسیایی و آفریقایی، تا ۸۰٪ از مردم نیازهای اولیهٔ بهداشتی خود را از طریق طب سنتی برطرف میکنند. زمانی که از طب سنتی خارج از فرهنگ سنتی استفاده میشود، آن را «پزشکی جایگزین» در نظر میگیرند.[۱]
برخی از انواع طب سنتی مورد استفاده در سراسر دنیا عبارتند از: طب سنتی چین، طب سنتی کرهای، طب سنتی آفریقایی، طب ایران باستان، طب سنتی ایرانی، آیورودا و طب سنتی اروپایی. رشتههای علمی که به مطالعهٔ طب سنتی میپردازند عبارتند از گیاهدرمانی، اتنومدیسین، مردمگیاهشناسی و انسانشناسی پزشکی.
سازمان جهانی بهداشت خاطر نشان میکند که «استفادهٔ نادرست از داروها و روشهای سنتی میتواند اثرات منفی یا خطرناکی داشته باشد» و «تحقیقات بعدی لازم است تا اثربخشی و ایمنی داروها و روشهای مورد استفاده در برخی از طبهای سنتی تأیید گردد.»[۱] سازمان جهانی بهداشت یک استراتژی ۹ ساله برای حمایت از کشورهای عضو دارد که از نقش مثبت و سازنده طب سنتی در جوامع اطمینان حاصل گردد.[۲]
مزایا:
- مزاج شناسی
- طبع مواد غذایی
- زبان شناسی
- تشخیص طبع بدن با استفاده از آنالیز کوانتومی و ارائه راهکارها
خدمات بخش
- طب سوزنی در منزل
- زالودرمانی در منزل
- حجامت در منزل
- درمان با گیاهان دارویی
- خدمات